Tamten dom

Dedykuję tym, którzy mieli ostatnio dziwny dzień, niezależnie od tego, na czym ta dziwność polegała.

*

tamten dom

cofnął się w stronę zapomnienia

jak fala podczas odpływu do głębin

zabrał starą szafę

której skrzypienie tuliło mnie do snu

i lustro z dwoma skrzydłami –

ostatniego świadka

mojej niewinności

spakował obrazy książki

pajęczynę nad łóżkiem

niemodne bibeloty

i cień dziewczynki taki mały

urażony moją wyprowadzką

pewnego dnia u kresu dzieciństwa

tłumok z tym wszystkim zarzucił na plecy

zamrugał okiennicami

skłonił się ostatnim piętrem

i uchyliwszy kapelusza z dachówek

odszedł bez pożegnania

jak angielski arystokrata

tupanie fundamentów

od których popękały ściany

słyszę coraz cichsze

Obraz: Mike Worral