Przeżyłam wczoraj szok. Wychodzę z zakupami z biedronki i na wprost siebie widzę rozpędzonego konia. Nie mechanicznego, ale żywego, najprawdziwszego konia: czarny, nieco niższy niż zwykły koń i z bardziej puchatym włosiem. Rozwiana grzywa i czerwone pompony po obu stronach głowy. Stoję przerażona, sparaliżowana tym widokiem i myślę: ,,Boże! To już?? Zwariowałam, tak?? Mam halucynacje!". Ale koń tak bardzo realistycznie walił kopytami o kostkę brukową i omijał samochody, że w końcu uwierzyłam, że jest prawdziwy. Ochłonęłam z lekka, gdy już przemknął i poleciał w stronę niezabudowanych terenów pod nowe osiedle, ruszam z miejsca z oczami jak spodki i łomotaniem serca, a tu słyszę znów tętent... Drugi nieco niższy koń pędzi za tamtym. Tutaj już byłam pewna, że zwariowałam, że to już... Drugi czarny koń z czerwonymi pomponami przeciął ruchliwą ulicę i pognał w tym samym kierunku. Zdezorientowani ludzie rozglądali się dokoła, kasjerka wybiegła zostawiając całodzienny utarg na pastwę losu, ja postawiłam siaty z zakupami... Niesamowite! Nie wiem, co się z nimi stało. Mam nadzieję, że wróciły całe i zdrowe tam, skąd uciekły. Nie było w okolicy żadnej kraksy na szosie, więc jest szansa, że nie spotkała ich krzywda.
Też bym się przeraził, tym bardziej, ze cały czas mam nadzieję, że jeśli szaleństwo kiedyś nadejdzie, to tak powoli, systematycznie, niezauważalnie, a nie zaraz z jakąś orkiestrą i czerwonymi pomponami:))
OdpowiedzUsuńP.s. Konie zapewne uciekły z cyrku:p
Wu,
OdpowiedzUsuńwitaj Piętaszku! już myślałam, że to się całkiem bezludna wyspa zrobiła :)) zaraz Cię usmażę na ognisku i zjem, bo trafiłeś na Robinsonkę - ludożercę :D
racja! dwa dni temu widziałam afisze reklamujące cyrk. nie skojarzyłam tego jakoś. dobrze, że im nie uciekł lew albo słoń, bo wtedy bym naprawdę z wrażenia zwariowała - o ile bym to spotkanie przezyła.
(najlepiej podać mnie z warzywami;p)
OdpowiedzUsuńPoczątkującym ludożercom pragnę jednak oznajmić, że raczej jestem ciężkostrawny:)))
Lew na środku ulicy? Nawet nie wyobrażam sobie takiej opcji:)))
Wu,
OdpowiedzUsuńto wszystko zależy od sposobu przyrządania i przypraw. najpierw Cię przywiązę do drzewa aż skruszejesz, a później opanieruję w oregano i czosnku. może i wyjdziesz ciężkostrawny i żylasty, ale za to jedzenia na cały tydzień :)) a ile obgryzania kości! hoho!
W kwestii lwa na ulicy, którego sobie nie wyobrażał Wu, to przypominam , że 11 lat temu w Warszawie z cyrku uciekł tygrys!
OdpowiedzUsuńMało tego: podczas polowania na zwierzaka zginął weterynarz, postrzelony przez strzelających w jego obronie policjantów.
Wychodzi na to, że miałaś szczęście, Emmo. Zamiast koni faktycznie mógł być lew, tygrys, misiek brunatny albo inna chińska panda. :)
ha!
OdpowiedzUsuńjest i drugi Piętaszek na deserek :))
GM,
chyba najbardziej bym się bała wielkiego węża typu boa lub anakonda. wyobraź sobie takiego płaza długości kilku metrów sunącego między samochodami... łaaaa!!!
Viva konie z pomponami! Niech wracaja na stepy!
OdpowiedzUsuńniezle przezycie Emma, juz to widze...
pa Emma!
Asha,
OdpowiedzUsuńto było magiczne i takie zaskakujące :) lubię, gdy zdarzają się takie rzeczy.
Kiedyś, jadąc samochodem przez Puszczę Piską, spotkałam 3 Araby. Tylko moje konie uciekły z pobliskiej stadniny.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Panią z Rumunii:)
Ptaszko,
OdpowiedzUsuńto przecież powinno być czymś całkiem naturalnym, że zwierzęta sobie biegają, gdzie tylko chcą, a tu takie zaskoczenie... ekspansja człowieka nie zna granic.
ta Rumunia to chyba objaw tęsknoty za dalekimi krajami, choć trochę dalszymi niż sąsiednie województwo :)
Domylslam sie...
OdpowiedzUsuńU mnie ostatnio zagniezdzila sie...wiewiorka na balkonie...podobno to dobry znak. W kazdym razie zaliczam ten fakt takze do dosc osobliwych. Widzialam ruchy w gniazdku, ona tam chyba rozbija orzechy, pelno ich tu. Albo nocuje. Albo to i to. W ogole to nie wiem, jak takie biedne stworzonka zimuja. Zaprosilabym do srodka...ale ona juz sie trzesie jak odkurzam. Obawiam sie, ze nie przyjelaby zaproszenia...
pa Emma!
Asha,
OdpowiedzUsuńale w czym ona zrobiła to gniazdko? do tej pory myślałam, że wiewiórka musi mieć dziuplę w drzewie, żeby założyć gniazdko.
szczęściara jesteś, chciałabym, żeby na moim balkonie mieszkała wiewiórka!