Abecadło z pieca spadło czyli zapiski z wakacji z kurami

Elena Stumilova

S jak sama
Jestem przecież tylko bakterią, mikrobem na brzuchu Ziemi.
Jestem Ziemią dla bakterii zasiedlających każdy fragmencik mojego ciała. Czemu sobie ubzdurałam, że jestem kimś, skoro tylko bakterią? Bycie kimś jest znacznie bardziej męczące. Kiedyś, dawno temu, w czasach Drugiej Katastrofy wymyśliłam zejście na Niższy Poziom i to mnie uratowało. Później wymyśliłam Niegrzeczną Dziewczynkę, która mówiła za mnie, werbalizowała to, co się działo w Wewnętrznym Mieście. Teraz nie chcę niczego wymyślać. Znudziło mi się to. Moja łódź podwodna znów się zanurza. Czuję ekscytację i radość. Wiem, że robię dobrze, choć nie mam pojęcia, na czym to dobrze będzie polegało i czy nie utknę na jakiejś rafie koralowej. Tak czy owak muszę coś zrobić, bo nie jest mi ze sobą dobrze. Czas odnaleźć zapomniane ścieżki prowadzące na Niższy Poziom.
Ciekawe, jak mi się będzie spało w tej chałupie. Jutro wyjeżdżam. Sama. 

R jak rdzeń
Dlaczego odeszłam tak daleko od sedna? Przecież nie od dziś wiem, że mój rdzeń to umiłowanie kontemplacji. Po co mi był cały ten zgiełk? To, co chciałam zagłuszyć i tak znajdowało luki w czasoprzestrzeni, żeby mi się dobrać do skóry. 
Tutaj jest całe stado kur! Wczoraj, gdy przyjechałam, musiały spać i dopiero teraz się pokazały. Ale jazda, spędzę wakacje z kurami!

W jak wydawało
Wydawało mi się, że nie mogę się spóźnić na pociąg. Zaczęłam biec. Nie późniłam się, ale odjechałam w złym kierunku.

I jak im
,,...im odleglejszych galaktyk intelektualnych, artystycznych, duchowych chcesz doświadczyć, im bardziej chcesz wychylić się przez okno Wszechświata, tym mocniej musisz być przytwierdzony do ziemi, żeby z tego okna nie wypaść i się nie zabić" Bartłomiej Dobroczyński

Wymiatam z zakamarków nadmiar. Oczyszczam myśli.  Zakładam, że te, które zostaną, dotyczą czegoś dla mnie istotnego. Odpływa wszelki barok, przesadna ornamentyka i błahość. Co za ulga! Co za spokój, gdy na łódce robi się więcej miejsca na zapasy słodkiej wody i suchary. Mokre cielsko morza prostuje brzuch, wygładza fale. Tratwa dryfuje, unosi się z prądem. Nadlatują ptaki niosąc w dziobkach zapowiedź lądu. Olbrzymia dłoń wiatru głaszcze mnie po głowie...
Otóż i nadchodzi gospodarz z wiaderkiem karmy dla kur. Byle tylko nie chciał wdawać się ze mną w pogawędki. Nie chce mi się do nikogo rozmawiać. 
Kury musiały być głodne, biegną do niego na wyścigi. 

------

Dlaczego niektórym  ludziom tak trudno zrozumieć, że ktoś potrzebuje pobyć sam ze sobą. Jak ja nie cierpię takich zdawkowych rozmówek! Spokojnie, bez nerw.

M jak metr krawiecki
Zegar mówi zbyt głośno tyk - tyk... Wczoraj nie mogłam zasnąć od tego tykania. Metalowa wskazówka odcina dni i godziny po sekundzie. Kosmiczne nożyce kiedyś zazgrzytają, wyszczerbią się na metalu - naszych kościach... 

N jak nie ma
Nie ma wojny
Nie ma bólu
Nie ma głodu
Nie ma wyschniętej studni
Nie ma połamanych kości
Nie ma nienawiści

Jestem bogata tym, czego nie mam.
Jestem bogata kurami. :D