wymyślam dla nas drogę
spod pióra
wyrastają paprotki i koty
wije się ścieżka wśród traw
do krain dalekich bezludnych
horyzont
drzewem woła
wymyślam drogę
piszę dla nas cały świat
rosną w nim lasy wilgotne
mchem oddychają pnie
zbieram nocą zioła
słodki napój zgotuję
przeczytasz
wypijesz –
to samo poczujesz
.
Grafika: Jeannette Woitzik
Fajne :-)
OdpowiedzUsuń
Usuńdzięki, Prosperiuszu, dobrego dnia :)
poszłabym tą drogą, tak pięknie ją opisałaś :)
OdpowiedzUsuńKasia,
Usuńale obie zdejmijmy buty, żeby poczuć ziemię pod nogami :)
Oh napój za pewne musi być cudny 😊
OdpowiedzUsuńtylko trzeba uwierzyć w jego skuteczność :)
UsuńPiękne mikroświaty budujesz:)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam, Ptaszko :)
UsuńLadne zdjecia i ladny szablon
OdpowiedzUsuńdzięki za odwiedziny, Agnieszko :)
UsuńNo i proszę! jakim Jesteś cudownym ,romantycznym,pełnym wspaniałej wyobraźni kapitanem życia...
OdpowiedzUsuńMamo,
Usuńniestety zdarzało mi się pokierować okrętem tak, że osiadł na mieliźnie. i to nie raz!
Hahahaha...Życie Kochana ,samo życie...
OdpowiedzUsuń