L jak ludzie

Herkes Sokakta

Z materią nieożywioną pół biedy, bo można  poukładać po swojemu, zmodernizować, dopasować ustawienia do własnych potrzeb, wymienić na inny model, zainstalować Linuxa - o ile kolega ma czas i pomoże. Albo zamówić ekipę remontowo - budowlaną i doglądać jak postępują prace. Ma być tak, bo jeśli inaczej, to źle. W salonie ciepły beż, a w korytarzu bita śmietana. Biały kredens w kuchni. Nie, proszę pana, nie kremowy, tylko biały! W końcu nie po to zamawiałam architekta wnętrz, żeby kredens był kremowy! Ma być biały. A jeśli nie, to nie dostaniecie premii. I kredens zachwyca zwiedzających domowe muzeum śnieżną bielą. Nie odpowiada mi zimowa aura? To biorę kredyt i jadę na 3 miesiące gdzieś w cieplejsze klimaty. Jest po mojemu. Świat musi ugiąć karku. On - nie Ja. Postawiłam na swoim. Później haruję jak wół, żeby spłacić raty, ale udowodniłam, że potrafię. Pokazuję znajomym zdjęcia z takich miejsc, o których oni mogą tylko poczytać w National Geographic. Trzymam kulę ziemską pod butem z równą łatwością, jak Ronaldo piłkę na plakacie Ligi Mistrzów. Zabiłam byka. Podziwiajcie.

Ile w tym ułańskiej fantazji! Jaka brawura! Wow!

Gorzej z ludźmi. Chcę, żeby był romantyczny, a on zaczyna o jakichś rachunkach. Chcę go przesunąć pod okno, jak to zwykle robię z fotelem, a on stoi w drzwiach i zawadza. Wymyka Się. Sięga po serwetkę, wyciera usta i... No patrzcie go! Chce skończyć posiłek po zupie, gdy ja liczyłam na dwa dania i deser w postaci lodów. Wstaje za wcześnie od stołu. Rozgląda się za kelnerem, żeby zapłacić. Jak może nie mieć apetytu, kiedy ja nadal jestem taka głodna! O co mu chodzi?

:)

O to samo, o co chodzi wszystkim żywym istotom: chce żyć w zgodzie z własną naturą. Stać, gdy ma na to ochotę. Nie jeść, gdy mu brak apetytu. Tańczyć swój balet. Nie zawsze tango.

,,A stój w tych drzwiach choćby całe życie. Przecież Się zmieszczę." - to jest już cała instrukcja obsługi bliźniego swego. Nie znam niczego bardziej skomplikowanego. I bardziej fascynującego niż człowiek. :)