Orgazm duchowy

Co jakiś czas wypływała z mroków niepamięci nagłymi skojarzeniami. Nie dawała o sobie zapomnieć. Wreszcie ją mam. Dotykam płóciennej okładki i czytam czerwone litery:

 Aksel Sandemose 

Przeszłość jest snem

Przypominam sobie pokręconą nastolatkę w martensach, która wypożyczyła tę książkę w bibliotece publicznej. Nastolatka, która śniła swoją dorosłość. Teraz jestem dorosła i próbuję wyśnić siebie nastoletnią - bo przeszłość jest snem - odnaleźć własne naiwne wzruszenia i zachwyty zasuszone między kartkami tej książki. Trzymałam ją wtedy tak długo, aż przyszło upomnienie. Oddałam z bólem serca i tylko dlatego, iż pani z biblioteki zagroziła, że mi już nigdy niczego nie wypożyczy.

Dziś przewracam kartki tego samego wydania i czytam na przykład takie słowa, które i Wam daję pod rozwagę:

Tak, prawdą jest, że jeśli myślimy o cudzym cierpieniu, opowiadamy o własnym. (s. 5)

,,Tylko morderstwo i miłość zasługują na to, aby o nich pisać." - To nieprawda, o niczym nie warto pisać. Jedyne, co ma wartość, to cisza; siedzieć pośród wielkiej ciszy i wsłuchiwać się w nią, bez żadnych pragnień. ( 7)

Tego, co powinniśmy pisać o sobie, ani nie potrafimy, ani nie ośmielimy się napisać - mawiał Gunder. Nikt nie potrafi ani nie odważy się tego zrobić. Ryzyko byłoby za duże. Kto może pisać o sobie wszystko bez ryzyka, ten jest zerem. (23)

Później okazało się, że zbliżenie duchowe między nami jest również możliwe. I to jest miłość: intelektualne spotkanie z istotą, dla której krew twoja wrze. (28)

Słońce wlewa się do kuchni przez dwa duże okna. Promienie błądzą po mojej twarzy, po literach, po kredensie. Głaszczą po głowie. Nasłuchuję odgłosów Wewnętrznego Miasta, które budzi się do życia pod wpływem tych akapitów. Zamyślam się co chwilę nad jakimś fragmentem i nad tamtymi martensami, które zamieniłam na szpilki tylko dla niepoznaki, żeby przetrwać w świecie lalek Barbie. Nagle dopada mnie uciecha. Jestem dopiero na trzydziestej stronie! Jeszcze tyle przyjemności przede mną! :))

Grafika: W. K. Nikiforow