sobota, 4 stycznia 2014

Jak horyzont ramiona





***

pięknieję w twoich słowach
w twoich myślach się moszczę
jednak nie podchodź bliżej
tak będzie łatwiej
prościej


w sercu się ukorzeniam
chociaż się tylko śniłam
Piętaszek dla Robinsona-
stopy ślad zostawiłam


daleko mamy do siebie
przestrzeń nieogarniona
wyciągasz do mnie otwarte
jak horyzont ramiona


Grafika: Fizz Lee

26 komentarzy:

  1. Grafika mnie bardzo...:-)

    No i dobrze,zeby bylo prościej...;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sama wiesz, jakie to prościej jest trudne ;/
      Chwilami nieosiągalne wręcz.

      Usuń
    2. A mnie i grafika bardzo i wiersz bardzo.
      A prościej to nigdy nie jest....nawet jak daleko

      Usuń
    3. Dzięki, Julio :*
      Może to wszystko trzeba rozpatrywać w kategoriach estetycznych czyli "piękniej" ??
      Bo piękno nie zawsze jest proste, a i tak się go pragnie.

      Usuń
  2. ojejuuuuuuuuuuuuu, ale to piękne, takie subtelne i tyle w tym uczuć :)))
    grafika super :) jak Ty potrafisz to wszystko pięknie ogarnąć i dopasować :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polly,
      wielkie dzięki za dobre słowo! Julia mi wywróżyła piękny rok i próbuję się nastroić, żeby przepowiednia się spełniła.
      A z ogarnięciem różnie bywa, ten wiersz jest raczej skutkiem tego, że nie wszystko da się ogarnąć. Buźka :*

      Usuń
  3. Ty jesteś jak paryska Nike z Samotraki,
    o miłości nieuciszona!
    Choć zabita, lecz biegniesz z zapałem jednakim
    wyciągając odcięte ramiona...


    Takie automatyczne skojarzenie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo lubię Pawlikowską - Jasnorzewską.
      Szkoda tylko, że miała takie pokręcone życie, ale czy nasze życia są mniej pokręcone? Wątpię.

      Usuń
  4. Tak sobie myślę, że Pięknie, bo platonicznie....To czego nie możemy osiągnąć jest zazwyczaj wyidealizowane :))

    Emmo, wiersz bardzo, bardzo...dołączam do grona uwielbiających Cię :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Maminko,
      z wzajemnością:*
      Tak, platoniczność i nieosiągalność :))

      Usuń
  5. Takim grafikom to ja mogę jedynie buty czyścić...
    A wiersz trochę jak znak ostrzegawczy.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z tego co wiem, Ty jesteś fotografem, a to jest grafika.

      To wiersz - ostrzeżenie, ale dla mnie samej.
      To ja mam nie podchodzić bliżej :)

      Usuń
    2. Stworzona z fotografii :)

      Dramatyzujesz. Czyż znaki ostrzegawcze nie są po to, b je łamać? :)

      Usuń
    3. No właśnie. ale ty chyba unikasz fotoszopka, prawda? Przynajmniej patrząc na Twoje zdjęcia takie mam wrażenie, choć dyletant jestem kompletny.

      Ja nawet znaków drogowych nie zauważam - a jeżdżę ;-)))

      Usuń
  6. Im więcej czytam, tym bardziej mi smutno...Emmo, znowu tyle prawdy w tym co piszesz.....jak horyzont ramiona...po to, żeby nie zepsuć

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Maminko,
      przykro mi, że w moich wierszach jest tyle smutnych prawd. Moja prawda jest akurat taka...
      Mam nadzieję, że ten smutek nie jest zaraźliwy, tego bym nie chciała.
      Są też i prawdy wesołe na świecie :)

      Usuń
  7. Oj różnie to bywa ... Czasami te niespełnione, nie dotknięte, nie sprawdzone, potrafią trwać całe życie.
    Właśnie dlatego, że nie dotknięte, nie sprawdzone ...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Madzia,
      a ja myślałam, że jestem ostatnim przedstawicielem gatunku idealistów!
      Witaj w klubie :)

      Usuń
    2. To nie idealizm, to doświadczenie :)

      Usuń
    3. Myślę, że to może być dobre doświadczenie :)

      Usuń
  8. jakże to śliczne, Emmo...

    bogactwo emocji, które potrafisz przepięknie wyrazić, dobierając również właściwy obraz

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. eNNka,
      bardzo mi miło :)
      dziękuję najpiękniej jak potrafię :)

      Usuń
  9. Pięknie napisałaś o bezpiecznym dystansie w miłości, to jest czasami potrzebne...
    Pozdrawiam
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Asia,
      dziękuję za poczytanie, pozdrawiam ciepło :)

      Usuń
  10. Boski tekst! czy nogę wpisać na kartonik i wrzucić do swego sekretnego pudła po butach, które skrywa najpiekniejsze zebrane mysli, cytaty, strofy...???

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agnieszko,
      bierz, będzie mi bardzo miło :)
      Dobry pomysł z tym pudłem. W opowieściach o ,,Niegrzecznej Dziewczynce" jest pudełko na tyłach głowy, to czysta fikcja, ale przecież można by je mieć naprawdę! :)

      Usuń

Zblogowani

zBLOGowani.pl